16 november: OZ - HGC
Na een lange rit met vele omwegen en heel veel water, kwamen we aan bij Oranje Zwart. Tijd voor een kopje koffie was er niet meer, Karen stond op het punt haar bespreking te beginnen. De tactiek van de afgelopen weken bleef overeind. Een paar accenten behoorden tot de opdracht van deze wedstrijd: press, aanval over de flanken, snelheid en vooral imponeren in de 1^e tien minuten. Een goed verhaal.... Jammer dat we hier, nu juist in die 1^e tien minuten zo weinig van bakten. Mede doordat OZ met vier man op het midden hobbelden. Daar As en El achter elkaar speelden i.pv. naast elkaar, waren de aanspeelpunten voor OZ legio, waardoor ook de press niet uit de verf kwam. Voor we goed en wel het antwoord hadden bedacht en de opstelling hadden aangepast, wist OZ na een rare, snelle uitbraak waarbij Noor gepasseerd werd (altijd raar) A.P. met een l(piep)lige backhandslag verschalkt. En dat na 7 minuten. Nu geen woorden meer maar daden. Langzaam brachten we de organisatie op orde, konden we het spel naar ons toetrekken en de aanval opzetten. Aanvallend spelend op zoek naar de gelijkmaker, viel er af en toe een gaatje maar dat werd door de verdediging (Inge, klasse!) kundig gedicht. Niets aan de hand. Na de rust min of meer het zelfde spelbeeld en....na 3 minuten een verdiende beloning. Na een mooie rush van Ales over de achterlijn, uitstekend overzicht en een pass op maat voor Tess. Die twijfelde geen moment en flatste de bal onhoudbaar voor de keep rechts in de kruising: 1-1! Mooi goaltje Tess! Vastberaden om de volle winst in de zak te steken, bleven we aanvallend spelen. Over en weer een enkele kans, maar de grootste toch voor ons in de vorm van een strafbal. Helaas, het geluk was niet met ons. Getuige ook de kaarten die in de laatste 10 minuten getrokken werden. Met 9 man bleven we bikkelen en zelfs op zoek gaan naar die winnende goal. Tevergeefs...het fluitsignaal was onverbiddelijk, de 1-1 een feit.
Ik kan jullie vertellen, ik heb een slaapeloze nacht van de wedstrijd gehad. Allereerst over hoe we in tien minuten de punten weg kunnen geven....geheel de hand in eigen boezem... Maar ook, peinzend over hoe het kan dat het naslaan naar Terry niet gezien wordt, hoe de karatetrap richting El ongestrafd kan blijven en waarom Terry nu eigenlijk die kaart kreeg....omdat ze op tijd tot bezinning kwam?! En vooral, hebben andere teams hier ook last van? Hebben we inmiddels (onterecht) een reputatie? En last but not least...wat kunnen we hier in godesnaam aan doen?!
Misschien brengt de winterstop zodadelijk wat lucht en een moment van bezinning. Echter, eerst komende vrijdag, s avonds, Push thuis! De laatste wedstrijd van dit jaar alweer. Tot dan!